Het is hier de afgelopen weken heel stil geweest, het gaat hier dan ook echt wat minder.. Zoals jullie hebben kunnen lezen in part 1 heb ik een burn out te pakken iets waar ik al een goed half jaar tegen aan het vechten was ik wou vooral niet toegeven dat het niet goed ging en vond vooral heel erg dat ik dit moest doen om voor mijn idee dat stapje omhoog te kunnen. Dat dat geen slimme zet is geweest is nu wel heel goed duidelijk.
Ik merk wel dat ik veel rust heb gekregen omdat ik niet meer werk voor een baas, nu ik me niet meer zorgen hoef te maken met hoe ik de oppas rond krijg of dat mijn kids alleen thuis zitten omdat er geen oppas is voor die dag. Ik kon het natuurlijk niet kan maken om elke keer eerder van me werk weg te moeten of weer af te moeten bellen. Naast mijn werk als personal assistent deed ik ook 2 opleidingen had ik een huidhouden draaiende te houden en 2 kinderen om voor te zorgen en als kers op de taart mijn eigen onderneming en webshop. Dit alles deed ik als alleenstaande ouder in de bijstand ik werkte dus met behoud van mijn uitkering . Die baan bij een baas moest mij dat stapje omhoog geven en weer met beide benen midden in de maatschappij zetten.. Zo had ik het in elk geval voor mezelf bedacht… maar na 20 jaar niets te hebben gedaan met het beroep waarvoor je bent opgeleid en daar weer in het diepe te springen was al een hele taak opzich alle andere zaken kwamen daar nog bij iets wat alles bij elkaar toch echt teveel is geweest. Ik ben wel blij dat ik ondanks alles het toch iets langer als een jaar heb volgehouden. Door dat mijn lijf letterlijk stop zei moest ik de handdoek in de ring gooien althans zo voelt het nog steeds voor mij gelukkig heb ik het gevoel van gefaald hebben een beetje achter me gelaten of nou ja ik kan er nu anders naar kijken.
Maar goed nu ik dus niet meer werk zit ik weer thuis… Iets waar ik erg aan moest wennen in het begin want opeens is je ritme weg en zit je weer volledig thuis. Voor mij persoonlijk niet helemaal goed want door het gebrek aan ritme voelde ik me nog verder afglijden de afgelopen maand heb ik meer in me chill outfit/ pyama rondgelopen dan dat ik me normaal heb aangekleed. Natuurlijk kan dat ook heel erg fijn zijn en heel eerlijk voelde het ook wel fijn vooral omdat ik gewoon geen puf had om me normaal aan te kleden op te maken en mijn haar te doen. Hier moest wel echt heel snel verandering in komen want het voelde iets te fijn om lekker de boel de boel te laten. Gelukkig kwamen de muren en gedachtes al vrij snel op me af en heb ik er toch voor gekozen om de salon open te houden en daar dan 3 vaste dagen voor te pakken 2 voor behandelingen en 1 voor het maken van content en het doen van administratie, op dit moment is het een fijn ritme waarin ik toch lekker bezig ben maar niet teveel van mezelf vraag.
Naast de salon heb ik ook Instagram weer wat meer opgepakt en merk wel echt dat als ik hier vaste dagen en tijden voor inplan dat het heel fijn voelt om lekker bezig te zijn! Ik ben wel heel erg moe na een halve dag gewerkt te hebben maar ik merk dat ik er heel veel voldoening uithaal.
Dat gevoel van gefaald hebben gaat niet zomaar over, mij helpt het om mijn hoofd bezig te houden en af te leiden ik weet heel goed dat dat niet de oplossing is maar het werkt op dit moment heel erg goed voor mij, wel houd ik goed in de gaten dat ik niet teveel wil en doe en dat ik me vooral niet schuldig hoef te voelen als ik nee zeg en mijn eigen energie in bescherming neem. Mezelf bezig houden geeft me ook een ritme waar ik me aan kan houden en ook al kleed ik me niet alle dagen normaal aan en staat de moeder maffia bij school me weer eens vreemd aan te kijken ik voel me goed omdat ik weet dat ik me houd aan mijn eigen ritme waarin ik me prettig voel en goed kan functioneren. Dit geeft op de lange termijn meer ruimte en rust tenminste dat denk ik.
Natuurlijk ben ik er nog lang niet en heb ik dagen dat alles me aanvliegt ik heb me daar een beetje bij neergelegd en ga mee in de flow en geef mezelf dan de tijd en ruimte om te voelen wat ik nodig heb die dag als dat een ochtend wordt waarop ik op de bank lig en verder niets dan is dat ook prima ik merk dat ik dan mijzelf minder gefaald voel omdat ik mezelf die ruimte geef in plaat van mezelf te straffen omdat ik een ochtend even niets kan.
Omdat ik me heel goed besef dat mijn burn out is gekomen door weer teveel hooi op me vork te nemen heb ik naast wat minder streng voor mezelf zijn ook hulp gezocht en ga ik binnenkort weer starten met therapie voor mij een bijzonder grote stap omdat ik het niet echt heb op instanties en therapeuten omdat ik er al veel voorbij heb zien komen die me van alles verteld hebben waardoor ik het vertrouwen had verloren. Helaas is mijn oude psycholoog met pensioen en moet ik bij een nieuw iemand beginnen. Iets wat ik enorm spannend vindt en waar ik de volgende keer vast iets meer over kan vertellen.
Voor nu was dit mijn part 2 en hoop ik dat je door mijn verhaal te lezen mij meer begrijpt en/of zelf kunt inzien dat je niet te streng moet zijn voor jezelf omdat je uiteindelijk alleen maar jezelf hiermee in de weg zit. Bedankt dat je (weer) kwam lezen en ik hoop dat je er wat aan hebt in je eigen leven of mischien herken je dit bij een ander weet dan dat de ander geen hulp zal accepteren maar je die gewoon moet geven!!
Een knuffel doet meer als je zelf denkt!
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.