Burn out part VII

Daar was ik weer met een update!

Het is hier weer even geleden dat ik hier een update heb gegeven, helaas voor mij gaat het hier niet goed… Zelf vindt ik dit heel lastig de afgelopen periode ging het dan ook telkens slechter met mij en probeerde ik de facade hoog te houden voor zover dit nog mogelijk was en probeerde maar door te gaan en te doen wat er van me verwacht werd, over dit laatste stukje zal ik iets meer vertellen zodat je mijn verhaal wat beter begrijpt.

Ik loop onder de gemeente en ontvang van hun een uitkering mijn eigen bedrijf probeer ik dus ook op te zetten vanuit de bijstand (hier zal ik in een andere blog verder op in gaan) als ondernemer in de bijstand heb je je aan bepaalde regels te houden wat logisch is natuurlijk! Ik kreeg begin dit jaar een brief dat de gemeente mijn inkomsten en uitgaven moest inzien die ik had via het bedrijf ik kreeg wel geteld 5 dagen om deze gegevens aan te leveren iets wat voor geen mogelijkheid was omdat ik dit niet zelf doe in de brief stond ook heeft u meer tijd nodig laat het ons weten. Zo gezegd zo gedaan tijdens mijn telefoon gesprek werd er meteen duidelijk dat de persoon die mijn case behandelde hier geen oren naar had de boodschap was; dit kan niet je bent verplicht dit bij te houden. Ik leg nogmaals mijn situatie uit en dat ik met mijn burn out gewoon weg niet kan wat er gevraagd wordt binnen dit tijdsbestek. Ik kreeg werkelijk niets aan begrip enkel nog meer verwijten en een hoop gezucht door de telefoon. Ik heb diezelfde week nog mijn excelletjes ingestuurd incl. facturen. Degene die mijn case behandelt besloot dat dit niet voldoende was en hij niets begreep van wat en waar dingen waren aangekocht en begon meteen van wal te steken dat ik jaar opgaves had moeten inleveren dit niet volledig genoeg was voor hem en dat hij een klantenbestand miste (iets wat ik niet geef ivm de privacy van mijn klanten). Deze persoon bleef dus pushen. Ik kreeg na dit alles een brief door de bus op een maandag een dag dat de post niet werkt! In deze brief staat dat ik volledig zal moeten meewerken (wat ik al deed) omdat de consequenties voor mij zouden zijn dat mijn uitkering per direct werd beeindigd als deze persoon vond dat ik niet meewerkend genoeg was…. Dit bezorgde mij zoveel stress dat mijn lijf dit heeft “opgelost” met paniek aanvallen iets wat ik er niet bij kon gebruiken. Dit speelt vanaf Januari inmiddels is het bijna April en heeft deze persoon nog veel meer verzonnen om de druk op te blijven voeren bij mij. Zo moest ik op kantoor komen om de dingen te bespreken van mijn bedrijf vervolgens kom ik daar en wordt ik 2 uur lang ondervraagd omdat ik zou samenwonen volgens hun omdat de auto van mijn vriend voor de deur staat echt wauw blijkbaar mag ik ook geen visite hebben ik ben dus onder valse voorwendselen naar het gemeente huis gelokt terwijl ik heel duidelijk heb aangegeven in een heftige burn out te zitten waarin ik geen stress kan verdragen. Nog steeds wordt er niet geluisterd naar mij maar wel wordt ik als een crimineel/fraudeur neergezet en behandeld. Ik kreeg in deze afspraak een paniek aanval dezelfde persoon besluit het gesprek te beëindigen op te staan en weg te lopen terwijl ik midden in een paniek aanval zat! Chapeu gemeente jullie hebben echt mensen met hart voor een ander aan het werk!!

Je zou toch denken ze hebben nu alles en zien dat je niets verdient en vooral heel veel geld kwijt bent elke maand om je droom waar te maken en zo toch deel uit kan maken van de maatschapij maar nee…. Nee er moet nu een belastbaarheid onderzoek worden gedaan op last van de persoon die mijn case behandeld laat ik even voorop stellen dat deze persoon op de afdeling inkomsten werkt en dus niets te maken heeft met hoeveel uur ik nu belastbaar ben. Een heel lang verhaal dus en helaas nog niet over..

Wat het met mij heeft gedaan is vindt ik behoorlijk heftig de paniek aanvallen komen nog steeds heel plotseling en ook mijn burn out is omgeslagen naar een depressie waar ik eerst nog dingen deed en functioneerde lig ik nu eigenlijk alleen maar op de bank voor me uit te staren terwijl de tranen over me wangen rollen de gordijnen blijven dicht ik draag al 2 weken dezelfde kleding en functioneren doe ik niet meer. Natuurlijk zorg in voor mijn kinderen zorg dat ze gevoed zijn en schoon maar puf om nog iets anders te doen dat heb ik op dit moment niet. Ik vindt het heel naar en confronterend om het hier over te hebben en zit dit al huilend te typen voor mijn gevoel heb ik nog meer gefaald en ben ik van de drup in de stromende regen beland. Naast dit alles had ik vandaag therapie en is en gesproken over medicatie iets waar ik fel tegen ben maar wel iets waar ik serieus over moet gaan nadenken daarnaast heb ik weer huiswerk meegekregen dat ik dagelijks moet gaan doen voor vandaag koos ik voor * van me afschrijven ik merk zelf nog niet dat het oplucht maar denk wel dat het belangrijk is voor een stukje verwerking. Ik merk aan mezelf heel erg dat ik hoog in mijn emotie blijf zitten juist omdat dit gaat om mijn leven en dat van mijn kinderen ik probeer daar zo goed als mogelijk aan te werken vooral omdat dit in belangrijke gesprekken tegen me werkt en ik snel boos reageer omdat ik onrecht voel ik ben geen crimineel of fraudeur ik ben een mens en ook ik mag er zijn!

Bedankt voor het lezen als je tot hier bent gekomen betekend het waarschijnlijk dat je oprecht geïnteresseerd bent [LOVE]. Ik hoop dat jou week beter is verlopen als die van mij en heb je net zo een klote week als mij HANG ON! En weet dat je niet alleen bent!

With Love Agneet